Jean Syts (17-5-1955/28-9-2021)

Soms worden we aangesproken op het strand met de vraag of dat vliegeren moeilijk was en of ze het ook eens mochten proberen. Met Jean kreeg je daar meteen een tweetal grappen en een glimlach bovenop. Zo'n open karakter, zo welgezind.

Over de maanden heen zagen we Jean enorm genieten van het vliegeren, hij stond daar altijd met de twee lijnen in z'n handen én met een héél brede glimlach op het gelaat. Echt heel leuk voor iedereen van ons om te bemerken hoezeer het vliegeren iemand kan opmonteren en blij maken.

Naast z'n zakelijke beslommeringen en de vele uren als sociaal bewogen man was het voor Jean telkens een feestdag als hij op het strand kon staan met de wind in de rug en de vlieger in het zwerk.

Vooral de diepwarme mens achter de grappen ga ik me blijven herinneren, we hadden wel eens gesprekjes tijdens een rustpauze over de serieuzere kanten van het leven. Daarin viel het op hoezeer we dezelfde ideetjes en meningen hadden, vermoedelijk gestoeld op ervaring en levenswijsheid die de ouderen onder ons te beurt valt. Zelden zo'n warm en open persoon tegengekomen die het ook nog eens goed kon verwoorden.

Hij hielp ook waar het kon, keeping the spirits high ;-) 

Hij ging dan ook nog eens koken voor gans de Tricks Party bende, wat ten zeerste gesmaakt werd! En het uitdelen van de prijzen na de wedstrijd, waar hij voor elke deelnemer een gepast aandenken van de nodige grappige commentaar voorzag. Hij zal gemist worden, de komende wedstrijden en samenkomsten.

Het was dan ook met droefenis dat we zijn overlijden vernamen. Niet onterecht was dat via de pers, Jean had met zijn vrijwilligerswerk een ruime kennissenkring opgebouwd en zijn wegvallen zal velen beroeren.

" Leef vooral verder vol inspiratie en vuur, wees een voorbeeld " staat er op de aankondiging... we zullen verdomd ons best doen, Jean!